దశావతరవర్ణనం

॥ దశావతరవర్ణనం ॥ 

 మార్కణ్డేయ ఉవాచ
అవతారానహం వక్ష్యే దేవదేవస్య చక్రిణః ।
తాఞ్శృణుష్వ మహీపాల పవిత్రాన్ పాపనాశనాన్ ॥ ౧॥

యథా మత్స్యేన రూపేణ దత్తా వేదాః స్వయమ్భువే ।
మధుకైటభౌ చ నిధనం ప్రాపితౌ చ మహాత్మనా ॥ ౨॥

యథా కౌర్మేణ రూపేణ విష్ణునా మన్దరో ధృతః ।
తథా పృథ్వీ ధృతా రాజన్ వారాహేణ మహాత్మనా ॥ ౩॥

తేనైవ నిధనం ప్రాప్తో యథా రాజన్ మహాబలః ।
హిరణ్యాక్షో మహావీర్యో దితిపుత్రో మహాతనుః ॥ ౪॥

యథా హిరణ్యకశిపుస్త్రిదశానామరిః పురా ।
నరసింహేన దేవేన ప్రాపితో నిధనం నృప ॥ ౫॥

యథా బద్ధో బలిః పూర్వం వామనేన మహాత్మనా ।
ఇన్ద్రస్త్రిభువనాధ్యక్షః కృతస్తేన నృపాత్మజ ॥ ౬॥

రామేణ భూత్వా చ యథా విష్ణునా రావణో హతః ।
సగణాశ్చదభుతా రాజన్ రాక్షసా దేవకణ్టకాః ॥ ౭॥

యథా పరశురామేణ క్షత్రముత్సాదితం పురా ।
బలభద్రేణ రామేణ యథా దైత్యః పురా హతః ॥ ౮॥

యథా కృష్ణేన కంసాద్యా హతా దైత్యాః సురద్విషః ।
కలౌ ప్రాప్తే యథా బుద్ధో భవేన్నారాయణః ప్రభుః ॥ ౯॥

కల్కిరూపం సమాస్థాయ యథా మ్లేచ్ఛా నిపాతితాః ।
సమాప్తే తు కలౌ భూయస్తథా తే కథయామ్యహమ్ ॥ ౧౦॥

హరేరనన్తస్య పరాక్రమం యః శృణోతి భూపాల సమాహితాత్మా ।
మయోచ్యమానం స విముచ్య పాపం ప్రయాతి విష్ణోః పదమత్యుదారమ్ ॥ ౧౧॥

ఇతి ।

నరసింహపురాణ అధ్యాయ ౩౬ శ్లోకసంఖ్యా ౧౧
శ్రీనరసింహపురాణే హరేః ప్రాదుర్భావానుక్రమణే షటత్రింశోఽధ్యాయః ॥ ౩౬॥