తొమ్మిదవరోజు పారాయణము
సప్తదశాధ్యాయము
పూర్వోక్త ఉద్బూత పురుషునికి అంగీరసుడిలా ఉపదేశిస్తూన్నాడు. నాయనా! ఒకప్పుడు కైలాసములో పార్వతీదేవికి శివుడు చెప్పిన విషయాలనే నీకిప్పుడు చెప్పబోతున్నాను_ శ్రద్దగా విను.
ఉద్బూత పురుషునకు అంగీరసుడు చేసిన ఆత్మజ్ఞానబోధ.
శ్లో || కర్మబంధశ్చ ముక్తిశ్చ కార్యంకారణ మేవ చ
స్థూల సూక్షం తథా ద్వంద్వ సంబంథో దేహాముచ్చతే ||
కర్మబంధము, ముక్తికార్యము, కారణము __ స్థూలసూక్ష్మము, ఈ ద్వంద్వ సంబందితమే, దేహ మనబడుతూంది.
శ్లో '|| అత్రబ్రూమ స్సమాధానం కోన్యోజీవస్త్వ మేవహి
స్వయం వృచ్చ సీమాంకో2హంబ్రహ్మైవాస్మి న సంశయ:''
జీవుడంటే వేరెవరూ కాదు, నీవే అప్పుడు నేనెవర్ని? అని నిన్ను నువ్వే ప్రశ్నించుకుంటే "నేనే బ్రాహ్మనై వున్నాను. ఇది నిశ్చయము అనే సమాధానమే వస్తుంది.
పురుషఉవాచ: 'అంగీరాసా! నువ్వు చెప్పిన వాక్యార్ద జ్ఞానము నాకు తట్టడం లేదు, నేనే "బ్రహ్మను" అనుకోవడానికైనా బ్రహ్మ అనే పదార్ధమును గురించి తెలిసివుండాలి గదా! ఆ పదార్ధ జ్ఞానము కూడా లేనివాడనైన నాకు __ మరింత విమర్శగా చెప్పమని కోరుతున్నాను."
అంగీరస ఉవాచ : అంతఃకరణానికీ, తద్వ్యాపారాలకీ, బుద్ధికీ సాక్షి __సత్, చిత్ ఆనందరూపీ అయిన పదార్ధమే ఆత్మ అని తెలిసికొనుము. దేహము కుండవలె రూపాదివత్ గా వున్న పిండ శేషమూ __ అకాశాది పంచభూతముల వలన పుట్టినదీ అయిన కారణముగా __ ఈ శరీరము ఆత్మేతరమైనదే తప్ప __'ఆత్మమాత్రము కాదు. ఇదేవిధముగా ఇంద్రియాలుగాని, అగోచరమైన మనస్సుగాని, అస్థిరమైన ప్రాణముగాని __ ఇవేమి కూడా 'ఆత్మ' కాదు __ అని తెలుసుకో, దేనివలననైతే దేహింద్రియాదులన్నీ భాసమానాలవుతున్నాయో అదే 'ఆత్మగ' తెలిసికొని __ ఆ "ఆత్మపదార్ధమే నేనై వున్నాను" అనే విచికిత్సను పొందు. ఏ విధంగానైనా అయస్కాంతమణి తాను ఇతరాలచేత __ ఆకర్షింపబడకండా __ ఇనుమును తానాకర్షింస్తుందో __ అదే విధంగా __ తాను నిర్వికారియై- బుద్ధ్యాదులను సైతము చలింప చేస్తున్నదే దానిని ఆత్మవాచ్యమైన 'నేను' గా గుర్తించు . దేని సాన్నిధ్యము వలన జడాలైన దేహింద్రియ మనః ప్రాణులు భాసమానలౌతున్నాయో __ అదే జనన మరణ రహితమైన ఆత్మగా భావించు. ఏదైతే నిర్వికార్తమై __ నిద్రాజాగ్రత్ స్వప్నాదులనూ, వాటి అద్వంతాలనూగ్రహింస్తున్నదో అదే నేనుగా స్మరించు. ఘటాన్ని ప్రకాశింప చేసే దీపం ఘటితమైనట్ట్లే __ దేహతరమై 'నే' నబడే ఆత్మ చేతనే దేహాదులన్నీ భాసమనాలవుతాయి.
సమస్తమూ పట్లా ఏర్మడుతూండే అనుహ్, అగోచర ప్రేమైకారమే నేనుగా తెలుసుకో, దేహింద్రియ మనః ప్రాణాహంకారాల కంటే విభిన్నమైనదీ __ జనితత్వ అస్తిత్వ వృద్ధిగతత్వ, పారినామత్వ, క్షీణత్వ, నాశంగతత్వాలనే షడ్వికారాలు లేని దానివే ఆత్మగా __ అదే నీవుగా ఆ నీవే నేనుగా __ నేనే నీవుగా త్వమేవాహం' గా భావించు ఈ విధంగా "త్వం" (నీవు అనే తచ్చబ్డార్దాన్నీ పొంది, తత్కారణాత్ వ్యాపించే స్వభావము వలన సాక్షాద్విదిముఖంగా తచ్చబ్డార్దాన్నీ గ్రహించాలి ('తత్' శబ్దానికి 'బ్రహ్మ' అని అర్దము ).
శ్లో || అతద్వ్యవృత్తిరూపేణ సాక్షాద్విధి ముఖేన చ
వేదాంతానం ప్రవృత్తి : ద్విరాచార్య సుభాషితమ్ ||
'అతః' శబ్దానికి బ్రాహ్మణమైన ప్రపంచమని 'అర్ధం. వ్యావృత్తి' అంటే _ ఇది కాదు __ ఇదీ కాదు __ (నేతి_న + ఇతి, న + ఇతి = ఇదీకాదు ) అనుకుంటూ ఒకటోకటిగా ప్రతిదానినీ కొట్టిపారవేయడం _ అంటే, ఈ చెయ్యి "బ్రహ్మ (ఆత్మ)"కాదు ఈ కాలు 'ఆత్మ (బ్రహ్మ)' కాదు. అనుకుంటూ _ ఇది కాకపోతే మరి 'అది' ఏది ? అని ప్రశ్నించుకుంటూ పోగా పోగా మిగిలేదే 'బ్రహ్ మ' (ఆత్మ) అని అర్ధం _ ఇక సాక్షా ద్విదిముఖాత్ అంటే _ 'సత్యం జ్ఞాన మనంతం బ్రహ్మ' అనే వాక్యాల ద్వారా సత్యత, జ్ఞానం, అన్మ్డాలవల్లనే __ 'ఆత్మ' నరయగలగాలాని అర్దము ఆ 'ఆత్మ' సంసార లక్షణా వేష్టితం కాదనీ, సత్యమనీ, దృష్టిగోచరము కాడనీ, చీకటిని ఎరుగనిడానీ __ లేదా __ చీకటికి అవతలిదనీ, పోల్చి చెప్పడానికి వీలు లేనంతటి ఆనందమయమనీ, సత్య ప్రజ్ఞాది లక్షణయుతమనీ, పరిపూర్ణమనీ __ పూర్వోక్త సాధనల వలన తెలుస్కుకో. అబ్బాయీ ! దేనినైతే 'సర్వజ్ఞం పరేశం సంపూర్ణ శక్తిమంతం' గా వేదాలు కేర్తిస్తున్నాయో __ అ బ్రహ్మ "నేనే" నని గుర్తించు . ఏది తెలుసుకుంటే అన్నీ తెలిసిపోతయో _ అదే ఆత్మ. అదే నువ్వు. అదే నేను. "తదనుప్రవశ్య" ఇత్యాది వాక్యాల చేత జీవాత్మరూపాన జగత్ర్పవేశామూ __ ప్రవేశిత జీవులను గురించిన నియమతృత్యము __ కర్మ ఫలద్రత్వమూ _సర్వజీవ కారణ కర్తృత్వమూ __ దేనికైతే చెప్పబడుతూ వుందో _ అదో 'బ్రహ్మ' గా తెలుసుకో. "తత్ త్త్వమసి" = తత్' అంటే బ్రహ్మ, లేదా ఆత్మ __ త్వం అంటే నువ్వే __ అనగా నువ్వే __ అనగా పరబ్రహ్మమని అర్ధం.
ఎప్పుడైతే శ్రుతివల్లనో, గురు కటక్షము వల్లనో తదాత్మ్యబోధ స్థిరపాడుతుందో, అప్పుడీ వర్తమాన సంసార లంపటము దానికదే పుటుక్కున తెగిపోతుంది. అయినా కొంత కాలము ప్రరబడకర్మ పిడీస్తూనే వుంటుంది. అది కూడా క్షయమవడంతో పునరావృత్తి రహితమైన స్థాయిని చేరతాము. దానినే ముక్తి __ మోక్షము అంటారు. అందువల్ల, ముందుగా చిత్తశుద్ది కోసం కర్మిష్టులుగా వుండి, తత్సలాన్ని దైవర్పణము చేస్తూండడంవలన __ ప్రారబ్డాన్ననుసరించి ఆ జన్మలోనే గాని, లేదా __ ప్రారబ్ద కర్మ ఫలము అధికమైతే మరుజన్మలోనైనా వివిధ మోక్షవిద్యాభ్యాసపరులై , జ్ఞానులై, కర్మబంధాల్ని త్రేంచుకుని ముక్తులవుతారు __ 'నాయనా! బంధించెవి __ ఫలవాంచిత కత్మలు. ముక్తినిచ్చేవి __ ఫలపరి త్యాగ కర్మలు" అని ఆపాడు అంగీరసుడు.
సప్తదశాధ్యాయ స్సమాప్తః (పదునేడవ అధ్యాయము )
No comments:
Post a Comment